Pogrzebałem w swoich archiwalnych dokumentach i przypomniałem sobie o tekście, który kiedyś rozdawaliśmy w klubie początkującym jako broszurkę klubową. Został on napisany na podstawie wykładów prezydenta ITKF Hidetaki Nishiyamy przez Dariusza Bajkowskiego /www.kime.pl/ Ja go jedynie zredagowałem i umieszczam tutaj dla odświeżenia pamięci.
Część 2
Dla pomyślnego rozstrzygnięcia spotkania zawodnikowi nie wystarczy być świetnie przygotowanym pod względem techniki, szybkości, czy wytrzymałości. Należy zaszczepić zawodnikom w procesie szkolenia szeroki wachlarz „gotowych” rozwiązań strategicznych, które dają zwiększanie prawdopodobieństwa wygranej. Typowe sytuacje/sposoby walki, które zdarzają się podczas zarówno walki realnej w samoobronie, jak i podczas spotkań turniejowych zostały opisane i zgrupowane w tzw. grupy timing’u - czyli sposoby zachowania się podczas walki:
Należy stwierdzić, że jest to trudny sposób walki. Wykorzystywany jest jedynie przez doświadczonych zawodników, którzy potrafią rozpoznać dogodną sytuację do przeprowadzenia ataku bezpośredniego. w połączeniu z umiejętnością przewidzenia zachowania przeciwnika.
Grupa sposobów walki oji-waza jest nazywana metodami odpowiedzi na atak przeciwnika. Są to sposoby walki, w których najpierw wyczuwamy intencję lub identyfikujemy rozpoczętą akcję przeciwnika i natychmiast reagujemy poprzez próbę wyprzedzenia lub zablokowanie czy uniknięcie akcji przeciwnika i jej kontratakowanie.
W zależności od momentu wykrycia (początkowa składowa czasu reakcji - pobudzenie receptorów) i od momentu rozpoczęcia przeciwdziałania akcji przeciwnika (końcowa składowa czasu reakcji - pobudzenie mięśni/reakcja), sposoby oji-waza zostały podzielone na dwie podgrupy: sen i go-no-sen.
Sen jest grupą wczesnego rozpoznawania i wczesnego odpowiadania na akcję przeciwnika. W zależności od momentu wyprzedzenia /ówcześnienia własnej akcji względem zainicjowanej już akcji przeciwnika sen jest podzielone na dwie kolejne podgrupy: kake-no-sen i tai-no-sen.
Kake-no-sen są sposobami bardzo wczesnej reakcji na rozpoczętą akcję przez przeciwnika. Często sposoby te są nazywane wyprzedzeniem myśli przeciwnika. W rzeczywistości tak nie jest. Reakcja kake-no-sen następuje po rozpoznaniu chęci przeprowadzenia ataku, lecz na bardzo wczesnym etapie, jeszcze przed fizycznym ruchem techniki przeciwnika. Jest to więc moment gdy:
Metoda tai-no-sen jest nazywana wyprzedzeniem ruchu fizycznego. Przeciwnik podjął już decyzję i wydał już rozkaz do mięśni. Metoda tai-no-sen jest metodą wykorzystującą czas trwania ruchu prostego bezpośrednio po jego zapoczątkowaniu i koniecznie przed jego zakończeniem. Jest więc ona metodą późniejszego reagowania od kake-no-sen i jest stosowana jako zamiar, lub często jako następstwo nieudanego zastosowania kake-no-sen. Metoda tai-no-sen używa fizycznego poziomu kyo. Przeciwnik zaplanował już i zapoczątkował swoją akcję, niemal na pewno nie będzie w stanie jej skontrolować w momencie gdy atakowany zawodnik skróci dystans - ma-ai egzekwując odpowiedź typu tai-no-sen.
Grupa sposobów walki go-no-sen jest wykorzystywana gdy sposoby z grupy sen zawiodły, lub gdy zawodnik był w niewystarczającej dyspozycji psychicznej i nie potrafił we właściwy sposób rozpoznać zamiaru lub akcji przeciwnika na jej wczesnym etapie. Zawodnik spóźnił się z „upolowaniem” etapów czasu reakcji swojego przeciwnika. Ma w tej chwili do czynienia już z wyprowadzaną fizyczną akcją zaczepną lub atakiem. Umiejętne rozpoznanie tego poziomu rozwinięcia akcji przeciwnika może jeszcze zakończyć się skuteczną obroną.
Grupa obron typu go-no-sen z racji swego opóźnienia w reakcji jest nazywana późnymi sposobami odpowiedzi na atak przeciwnika.Ze względu na sposób obrony przed wyprowadzanym już atakiem przeciwnika grupa ta została dodatkowo podzielona na kolejne dwie podgrupy obron: uke-waza, czyli techniki blokowania, oraz amashi-waza, czyli techniki uniku.
Sposób uke-waza polega na połączeniu w jednej reakcji techniki blokującej - uke (zasłona przed atakiem lub jego zbicie) oraz techniki kontrataku zastosowanej w odpowiedzi, ale już po dokonaniu zasłony lub zbicia. Aby akcja obronna niosła za sobą skutek w postaci zdobytego punktu musi być przeprowadzona w perfekcyjny sposób. Powinna zawierać w sobie:
Dla pomyślnego rozstrzygnięcia spotkania zawodnikowi nie wystarczy być świetnie przygotowanym pod względem techniki, szybkości, czy wytrzymałości. Należy zaszczepić zawodnikom w procesie szkolenia szeroki wachlarz „gotowych” rozwiązań strategicznych, które dają zwiększanie prawdopodobieństwa wygranej. Typowe sytuacje/sposoby walki, które zdarzają się podczas zarówno walki realnej w samoobronie, jak i podczas spotkań turniejowych zostały opisane i zgrupowane w tzw. grupy timing’u - czyli sposoby zachowania się podczas walki:
- Kake-Waza - ataki bezpośrednie.
- Oji-Waza -odpowiedzi na atak przeciwnika.
- Shikake-Waza - strategie właściwe.
Należy stwierdzić, że jest to trudny sposób walki. Wykorzystywany jest jedynie przez doświadczonych zawodników, którzy potrafią rozpoznać dogodną sytuację do przeprowadzenia ataku bezpośredniego. w połączeniu z umiejętnością przewidzenia zachowania przeciwnika.
Grupa sposobów walki oji-waza jest nazywana metodami odpowiedzi na atak przeciwnika. Są to sposoby walki, w których najpierw wyczuwamy intencję lub identyfikujemy rozpoczętą akcję przeciwnika i natychmiast reagujemy poprzez próbę wyprzedzenia lub zablokowanie czy uniknięcie akcji przeciwnika i jej kontratakowanie.
W zależności od momentu wykrycia (początkowa składowa czasu reakcji - pobudzenie receptorów) i od momentu rozpoczęcia przeciwdziałania akcji przeciwnika (końcowa składowa czasu reakcji - pobudzenie mięśni/reakcja), sposoby oji-waza zostały podzielone na dwie podgrupy: sen i go-no-sen.
Sen jest grupą wczesnego rozpoznawania i wczesnego odpowiadania na akcję przeciwnika. W zależności od momentu wyprzedzenia /ówcześnienia własnej akcji względem zainicjowanej już akcji przeciwnika sen jest podzielone na dwie kolejne podgrupy: kake-no-sen i tai-no-sen.
Kake-no-sen są sposobami bardzo wczesnej reakcji na rozpoczętą akcję przez przeciwnika. Często sposoby te są nazywane wyprzedzeniem myśli przeciwnika. W rzeczywistości tak nie jest. Reakcja kake-no-sen następuje po rozpoznaniu chęci przeprowadzenia ataku, lecz na bardzo wczesnym etapie, jeszcze przed fizycznym ruchem techniki przeciwnika. Jest to więc moment gdy:
- przeciwnik już pomyślał, podjął decyzję lub jest w trakcie jej podejmowania
- przeciwnik jeszcze nie zdążył wprowadzić zamierzonej akcji w czyn.
Metoda tai-no-sen jest nazywana wyprzedzeniem ruchu fizycznego. Przeciwnik podjął już decyzję i wydał już rozkaz do mięśni. Metoda tai-no-sen jest metodą wykorzystującą czas trwania ruchu prostego bezpośrednio po jego zapoczątkowaniu i koniecznie przed jego zakończeniem. Jest więc ona metodą późniejszego reagowania od kake-no-sen i jest stosowana jako zamiar, lub często jako następstwo nieudanego zastosowania kake-no-sen. Metoda tai-no-sen używa fizycznego poziomu kyo. Przeciwnik zaplanował już i zapoczątkował swoją akcję, niemal na pewno nie będzie w stanie jej skontrolować w momencie gdy atakowany zawodnik skróci dystans - ma-ai egzekwując odpowiedź typu tai-no-sen.
Grupa sposobów walki go-no-sen jest wykorzystywana gdy sposoby z grupy sen zawiodły, lub gdy zawodnik był w niewystarczającej dyspozycji psychicznej i nie potrafił we właściwy sposób rozpoznać zamiaru lub akcji przeciwnika na jej wczesnym etapie. Zawodnik spóźnił się z „upolowaniem” etapów czasu reakcji swojego przeciwnika. Ma w tej chwili do czynienia już z wyprowadzaną fizyczną akcją zaczepną lub atakiem. Umiejętne rozpoznanie tego poziomu rozwinięcia akcji przeciwnika może jeszcze zakończyć się skuteczną obroną.
Grupa obron typu go-no-sen z racji swego opóźnienia w reakcji jest nazywana późnymi sposobami odpowiedzi na atak przeciwnika.Ze względu na sposób obrony przed wyprowadzanym już atakiem przeciwnika grupa ta została dodatkowo podzielona na kolejne dwie podgrupy obron: uke-waza, czyli techniki blokowania, oraz amashi-waza, czyli techniki uniku.
Sposób uke-waza polega na połączeniu w jednej reakcji techniki blokującej - uke (zasłona przed atakiem lub jego zbicie) oraz techniki kontrataku zastosowanej w odpowiedzi, ale już po dokonaniu zasłony lub zbicia. Aby akcja obronna niosła za sobą skutek w postaci zdobytego punktu musi być przeprowadzona w perfekcyjny sposób. Powinna zawierać w sobie:
- Poprzedzenie właściwym, rozpoznaniem rodzaju ataku.
- Podjęcie decyzji o rodzaju użytej techniki blokującej i zastosowanie jej tuż przed zakończeniem techniki ataku przeciwnika, czyli przed osiągnięciem celu i przed zbudowaniem właściwego poziomu rażenia - ki-me tej techniki.
- Wykonanie techniki blokującej w taki sposób aby ta wprowadziła przeciwnika w poziom kyo fizycznego. Przeciwnik nie może mieć komfortu do niezachwianego kontynuowania ataku kolejną techniką po rozpoznaniu, że pierwszy jego atak został zablokowany.
- Kontratak musi być logicznym i nieprzerwanym następstwem akcji blokującej, musi być przeprowadzony w taki sposób, aby wykorzystać poziom fizycznego kyo przeciwnika.