Pomijając dyskusje na karateckich portalach internetowych warto zauważyć, że nawet sensei Nishiyama zauważył, że karate jest sztuka samoobrony bardziej niż walki. I pamiętam jak to stwierdzenie wzbudziło szczere zdziwienie wielkich. Nieodmiennie z tym pomysłem związany jest fakt, zę podstawowa nauka karate jako sztuki polega na studiowaniu kata i jego zastosowań. Wiadomo skądinąd, że czasami widzimy zastosowanie oczywiste, czasami doszukujemy się czegoś głębszego, mądrzejszego. Ale co mnie najbardziej w tej zabawie smuci to fakt, że najpopularniejszym atakiem, na który studiujący kata stara się znaleźć odpowiedź jest proste i zwyczajne oi zuki. Na taką jedną prostą technikę mistrzowie wymyślają przeróżne skomplikowane, tajemne i czasami nierzeczywiste obrony, że wygląda to jak zastosowanie środków niewspółmiernych do zaistniałej sytuacji. Gdyby jeszcze karatecy próbowali rozwijać oi zuki jako technikę, poszukiwali sposobów, które uczynią ją szybką, stabilną, mówiąc krótko: użyteczną, to bym chylił czoła. Ale 9 instruktorów na 10 wie tylko, że trzeba zrobić krok do przodu i wyprostować rękę. Niektórzy wspaniałomyślnie decydują, że stopa nogi zakrocznej powinna opierać się całą powierzchnią o podłoże w trakcie całego ruchu, po czym sami tego nie potrafią zrobić. Kiedy pokazać im jak to zrobić dodatkowo poprawiając stabilność i szybkość, a tym samym "siłę", dowiesz się: "przeciwnik to zauważy i zareaguje". I have bad feelings about this. Albo inaczej: Here's where the fun begins :-) Szukając wśród filmów analizy zastosowań ruchów kata trafienie na coś wartościowego nie zdarzy się od razu. Może lepiej zacząć od zadania badawczego: ile ataków rozpoczynających się od czegoś podobnego do oi zuki da się znaleźć tutaj?
*Uwaga! Małoletni nie oglądają!
